Toen ik op de vergadering aangaf een afsluitrit in het Groene Hart te willen organiseren, dacht ik een beetje op zeker te gaan. Vorig jaar waren we daar immers ook geweest en het was succesvol. De startplaats was wel duidelijk: Bleiswijk. Een prima parkeerplaats om je klaar te maken voor een langere tocht (en dat bleek op 8 september maar weer eens…)
De afsluitrit heeft echter zo zijn eigen regels en kenmerken. Twee stops minimaal bijvoorbeeld. Daarnaast reden we vorig jaar over een smalle weg die zeer druk was met auto’s. Dat wilde ik dit keer vermijden.
Gewoon de rit van vorig jaar aanpassen aan deze twee voorwaarden en klaar… Toch? Niets is minder waar.
De koffiestop was vorig jaar halverwege. Zou je dat nu weer doen, dan zou de andere stop er te kort op zitten. Bovendien bleek het schrappen van het drukke stuk door de Reeuwijkse Plassen nogal een flinke hap aan kilometers te zijn. Ik moet immers wel op zo’n 115 – 125 km uitkomen.
Ik had ondertussen Hans gevraagd om mij te helpen. Als voormalig inwoner van Alphen ad Rijn kent hij de omgeving een beetje. Hij stelde voor om met Lieselotte in Alphen naar een camping te gaan en wij zouden daar dan kunnen lunchen. Nu was dus wel bekend waar de lunch was, maar op hoeveel kilometer doe je die? Puzzelen, proberen, uittekenen en verkennen. Met Judith ben ik in juli een keer, op de gewone fiets, daar wezen verkennen. Tussen Alphen en Bleiswijk zaten echter nog maar 15km. Een lunch na 100km is wel heel laat. Ik besloot een lusje extra te maken om op zo’n 30km uit te komen. Dan kon de lunch na een km of 90. Als je dan daarvoor ergens nog koffie doet, dan moet het te doen zijn.
Al jaren gaan we, als we daar fietsen, naar eetcafe De Roerdomp in Zevenhuizen voor K met A (en S). Dat was nu ook weer de bedoeling, ja eigenlijk ook de enige optie. Zevenhuizen lig echter nogal vrij dicht bij Bleiswijk. Nou ja, op zich geen probleem, na ruim een uur in de auto vindt niemand het erg om na 10km aan de koffie te gaan. Moet ik alleen de lunch wat naar voren halen. Toch wel een probleem als blijkt dat De Roerdomp pas om 10 uur opent. Dan zijn we dus veel te vroeg. Uiteindelijk vind ik de oplossing door eerst een stuk langs de Rotte te rijden en daarna rond de Alexander-roeibaan en de Eendragtspolder. Dat is 25km en als we een beetje treuzelen moet het kunnen om na 10 uur aan de koffie te zitten.
Het lusje bij de Rotte levert ook weer een kleine hindernis op: als we die ronden zoals ik in gedachten heb, moeten we twee keer een drukke weg oversteken of tegen het verkeer inrijden. Dat vind ik geen goede opties. Als we aan de andere kant van de rivier rijden, kunnen we rechtsom keren zonder over te steken. Dan kom je alleen de terugweg verkeerd uit, tenzij je weer een keer oversteekt. Volgen jullie me nog? De oplossing zit hem hierin dat we dus twee keer een brug over gaan. Dezelfde brug ook nog. Een korte steile brug.
De route is nu compleet. Op papier. Dinsdags gaan Hans en ik ‘m voorrijden en komen geen gekke dingen tegen, slechts een omleiding. ’s Avonds bespreken we met de meisjes hoe we de invulling doen van de lunch. Dat is vrij snel rond. Nu nog even zorgen dat onze plannen een beetje geheim blijven en de tocht kan beginnen.
Die zaterdag staan er 12 man in Bleiswijk aan het vertrek. Het is zeer prettig dat er dichte bossages zijn, waar gretig gebruik van gemaakt wordt. We vertrekken pas om 9.15 uur en ik vraag me af waar ik al die moeite voor heb gedaan. We hoeven nu helemaal geen extra lusje te maken om na 10 uur aan de koffie te zitten! We rijden echter gewoon de geplande route. Het bruggetje wordt een succes, vooral als je niet op tijd vertelt dat we daar over gaan. Voetjes aan de vloer en in een enkel geval een heel lichaam. Wie denkt dat iedereen de tweede keer wel terugschakelt of andere maatregelen neemt, heeft het mis.
Het levert weer leuke plaatjes op.
De rest van de tocht gaat voorspoedig. Wind in de rug. De lunch in Alphen is prima verzorgt en het meeste gaat op. Op de terugweg, tegen de wind in en met dreiging van regen, besluit ik toch iets in te korten. Niemand die er om maalt.
We sluiten de afsluitrit af met cola, sinas en chips. Een ouwelullen traditie, in plaats van wijn.